Beluister dit blog als podcast
Op dinsdagavond was het zover. Ik vertrok op mijn fiets naar huisje merum. Ik werd onderweg achterna gezeten door donkere wolken dus fietste goed door. Helaas haalde de wolken me in en was het regenpak toch nodig. Ik baalde er wel een beetje aan. Kom je bij een nieuwe groep meteen aan met zo’n plakkerig regenpak. Afijn. Een aantal jaren terug had ik me er heel erg druk om gemaakt en was ik waarschijnlijk ook niet op de fiets gegaan omdat ik vond dat ik dan tiptop aan moest komen voor de eerste indruk. Gelukkig boeit me dat nu een stuk minder hoewel er evengoed een gezond kriebeltje in de buik was.
Bij aankomt stelde we ons (uiteraard zonder hand schudden) voor aan elkaar. Blijft raar om geen hand te geven. Maar ik zag meteen 2 hele vriendelijke vrouwen zitten en Anouk verwelkomde mij natuurlijk ook heel vriendelijk. Ik mocht meteen een enveloppe trekken voor dat weekend.
En ja hoor. Wat trok ik als thema. Hier en nu. En dat was precies waarvoor ik de verwendagen had geboekt. Ik wilde buiten rust terug naar mezelf en genieten van het moment.
En dat was ook de vraag waarmee ik erheen ging voor mijn individuele coachsessie (die inbegrepen zat) met Anouk. Hoe zorg ik ervoor dat ik meer in het hier en nu kan blijven en geniet van elk moment?
Het kaartje paste dus helemaal.
Die avond kletste we lekker samen. Ieder op een eigen relaxte bank. Wat een luxe. Het verwennen begon meteen.
Ook stonden er allemaal wortels, paprika en tomaatjes als gezonde snack op tafel. Dit kon ik natuurlijk alleen maar super erg waarderen. Heerlijk onbezorgd genieten van het dippen met groenten.
Ik merkte meteen dat we als personen heel divers en toch hetzelfde waren. Allemaal uit een hele andere hoek qua opleiding/werk achtergrond maar toch allemaal wel zorgend voor anderen. We deelden tevens de interesses als spiritualiteit, lezen, gezond eten, muziek en later bleek ook gezelschapspellen. Zo mooi en bijzonder.
Hell Yessss
Woensdagochtend mochten we ons ochtend (ontbijt) ritueel geheel zelf indelen. Dit vond ik heerlijk.
Nadat ik wel iets minder goed had geslapen. Bij mij niet vreemd op een andere plek als thuis. Ik hoor dan andere dingen, ander bed, ander kussen en geen John naast me.
Ik was heel blij met een eigen kamer omdat ik anders waarschijnlijk niks had geslapen.
Gelukkig kan ik steeds beter omgaan met deze hooggevoeligheid en heb ik hiervoor de meditaties ontdekt. Uiteindelijk lukte het dus toch om in slaap te vallen tot maarliefst 6:50. Langer dan normaal.
Ik deed meteen mijn wandelschoenen aan en ging een flink stuk wandelen. Het laatste half uur kwam het zonnetje lekker op en was het heerlijk. De omgeving was super mooi. Ik liep op de dijk langs het water door gele bloemetjes en koeien. Ik genoot er echt van.
Na terugkomst en een douche lekker ontbeten met de rest. Het kwam uiteindelijk toch zo uit dat we allemaal op hetzelfde tijdstip aan tafel zaten en dat was ook helemaal prima.
Om 10u startte de workshop van Anouk. Eerst vertelde ze waar de volle maan van dat moment voor stond en werd nog eens bevestigd dat we in de goede week aan onszelf en aan onze rust werkte omdat het een speciale volle maan was die nog extra heftig kon zijn.
Daarna mochten we lekker creatief aan de slag met een collage maken over het thema uit de visualisatie. Voor mij was dat toevallig ( of bestaat toeval niet?) het hier en nu.
Ik knipte eerst op gevoel alles uit. Het begon eerst met stoppen met piekeren, hier en nu en hell yess want ik wilde hell yes zo graag van elk moment gaan genieten. Naar mate ik verder knipte merkte ik dat ik allemaal plaatjes en teksten uitknipten met rust en ontspannen.
En dat was precies wat ik nodig had om dat hell yes moment te kunnen bereiken.
Ik benoem dat hell yes nu zo irritant vaak omdat dat ook meteen de rake vraag van Anouk aan mij was in de nabespreking. Hell yes viel haar meteen op tussen alle serene rust en zelfliefde plaatjes.
Dat zette me weer aan het denken maar ik dacht aan hoe het knippen was begonnen en realiseerde me dat ik redelijk streng voor mezelf begon. Ik moest van mezelf meer gaan genieten en in het hier en nu leven. Maar op die manier werkt dat natuurlijk niet. Ik had daarvoor eerst rust nodig om dat te kunnen bereiken. En daardoor werd ik vanzelf liever en zachter voor mezelf. Anouk stelde zowel mij als de andere nog wat rake vragen die weer aan het denken zette, even een gevoelige snaar raakte bij ons alle 3 maar waardoor (als ik even alleen voor mezelf spreek) ik ook weer een stapje dichterbij mijn doel kon zetten en weer verder kwam.
Ik vond het ook zo ontzettend bijzonder dat we dat met elkaar deelde en we elkaar pas 14 uur (waarvan we ongeveer 8u sliepen) kende. WOW.
Na de workshop kletste we nog ff lekker na en gingen de gesprekken weer lekker verder onder het genot van een heerlijk pompoenensoepje. Mmmmmmmmm
In het hier en nu blijven. Hoe dan?
Om 14:30 Trok ik me even terug met Anouk voor mijn individuele sessie met Anouk.
Het thema was hetzelfde als mijn kaartje en de collage alleen gingen we nu was dieper.
Waarom blokkeerde ik mezelf om te genieten van het moment.
Door de vragen die Anouk stelde en waar ik later nog zelf over verder dacht kwam ik eraan uit dat het eigenlijk drie dingen zijn:
1. Het is voor mij enorm belangrijk om te weten waar ik aan toe ben. Als ik dit niet weet blijf ik denken over de planning en tijd en kan ik niet genieten van het moment.
2. Ik leg de lat wel erg hoog. Is het reëel om nooit na te denken over de komende planning of een moment helemaal niks te doen.
3. Ik gun het mezelf niet om rustig van een moment te genieten. Ik moet van mezelf altijd bezig blijven. Wellicht komt dit voor een groot gedeelte doordat mijn moeder ook heel rusteloos is en niet op haar kont kan blijven zitten.
Waardevolle inzichten die ik komende weken verder onder de loep neem en met wat kleine planningswijzigingen ga uitproberen.
Dat wat ik wilde loslaten verbranden
Na de sessie met Anouk ging ik nog even naar buiten om hetgeen we in de workshop hadden uitgeschreven en dat wat ik wild loslaten te gaan verbranden.
Al snel begon het te regenen, ik ging wat sneller lopen en dacht ik hoef alleen even dat blaadje te verbranden. Ik was erop gebrand dat ik dat blaadje NU wilde verbranden.
Het ging echter ook nog hagelen en onweren.
Ik heb nog geprobeerd om het blaadje te verbranden maar ik kreeg niet meer als een hoekje verbrand.
Ik moest er ook wel om lachen. Ik kon het blijkbaar nog niet echt loslaten. Uiteindelijk dan toch maar in de open haard. Hoppa. Weg ermee.
Na nog wat lezen gingen we een overheerlijk zelfgemaakte pizza eten. Mmmmmmmmmm. Heerlijk.
Tijdens het eten kletsen we er lekker op los.
Ik vroeg tijdens het eten meteen of iemand gezelschapspellen leuk vond.
Iedereen vond dit leuk dus hebben we vervolgens nog 2u een spel 5x achter elkaar gedaan. We waren lekker fanatiek.
Na nog wat kletsen bij het knapperende haardvuur ging iedereen weer naar zijn eigen kamertje.
Tijd voor jezelf
Donderdagochtend mochten we weer onze eigen tijd indelen. Ik begon heerlijk met een boek in bed lezen en daarna heb ik 2u aan het water gewandeld. Tussendoor nog even met een boek op het bankje gezeten. Het miezerde echter constant. Met wandelen was dit niet zo erg maar met zitten wat minder fijn.
Gezond eten
Met de vroege lunch was er nog wat van de gezonde en lekkere pompoensoep. Heerlijk.
Zo fijn om te ervaren dat er aandacht was besteed aan veel groenten en er keuze was in gezond en ook wat minder gezond. Voor ieder wat wils maar de basis was steeds veel groenten en zelfgemaakt en zo min mogelijk bewerkt. Fijn om te ervaren dat er steeds meer mensen nadenken over wat ze in hun mond stoppen. 😊
Kunst maken met foto’s
Na de lunch hadden we een fotografie workshop. Foto’s (of eigenlijk kunst) maken met je smartphone.
We hoorden eerst de tips en trucs van het bedienen en instellen van de telefoon voor de mooiste foto’s.
Daarna mochten we zelf gaan spelen met het maken van de foto’s. Letten op belichting, reflectie, kleur, vorm en vanuit een ander perspectief. Leuk om te doen en er moest natuurlijk ook even wat lol gemaakt worden. Want hoe zet je beweging op de foto. Door te schommelen. We voelden ons even vrij als een kind.
Bij de nabespreking van de foto’s ging de lol nog even door want in de kunst werden ook wel eens vunzige plaatjes gezien. Ik denk dat we al wat te lang bij onze partner weg waren. ………………
Na de workshop was het al tijd voor ons laatste avondmaal. Dit keer een vegetarisch curry met lekker veel groenten en rijst.
Ook weer super lekker gekruid en de rijst apart zodat we zelf konden doseren. Super!
Kikkerconcert
Na het eten scheen heel fijn de zon dus besloten we om nog een wandeling met zijn allen te maken. En wat voor een. Het was echt prachtig.
Midden tussen de bloemen, aan het water, tussen de paarden (met wat angst bij sommige 😊), zonsondergang wat het water en ons verlichte en op het laatst werden we nog verrast met een heus kikkerconcert. De kikkers lekker echt te lachen. Ik heb wel vaker kikkers gehoord maar dit was echt geweldig.Kikkerconcert
Na kletsen
Na de wandeling kletsten we nog wat na over deze mooie dagen. Hoe bijzonder het met elkaar was en hoe fijn het was. Natuurlijk waren we ook wel weer blij om weer terug aar de kinderen, hond en partner te gaan.
Voor mij stond in ieder geval vast dat dit niet de laatste keer zou zijn dat ik alleen weg zou gaan.
Ik denk ook al heel lang aan een hutje in de middle of nowhere. Alleen en zonder telefoon.
Maar met name de telefoon weg vind ik nog een dingetje. Maar ik weet ook dat je pas echt tot jezelf kunt komen en letterlijk op jezelf aangewezen bent zonder dat ding. En mij lijkt het echt wel stoer om dat te ervaren. Dus wie weet……………wordt deze droom nog wel werkelijkheid.
Zo’n verwendagen kan ik iedereen aanraden.
En ik hoor al je uitvluchten al. “Ik kan mijn partner toch niet alleen laten met de kinderen, ik kan toch niet zomaar 3 dagen vrij pakken, wat zullen anderen daar wel niet van denken etc”. Die had ik ook. Ik heb echter het afgelopen jaar geleerd dat als ik meer voor mezelf kies, ik ook meer energie heb voor een ander dus ook beter voor de ander kan zorgen. In het weekend van 22 t/m 25 oktober organiseert Anouk er weer een.
